نڀائڻ ڪو پريمي ڪولھي کان سکي.
مذھب جي ايڏي وڏي آڙاھ ۾ ھڪڙو ڪولھي ٿي ڪري ميت کي دفنائڻ لاء دل کپندي ھئي.
سا دل ھن ڪولھي جي ٻار ۾ ھئي.
جتي پنھنجا ويجھا رشتا مٽ مائٽ دوست عزيز به ھٿ ڪڍي ويا.
اتي ھي پريمو ڪولھي شاھنواز جي پوڙھي پيء سان گڏ روپلو ٿي بيھي رھيو.
مذھب ھڪ آھڙو آڙاھ آھي جنھن ۾ انسانيت جي لڪڙي وجھڻي ٿي پئي.
پر ھي مذھبن جي رسمن کان اڻواقف ھندو مزدور پنھنجي مالڪ جو لاش دفنائڻ لاء ھيڏي ھوڏي ڀڄندو رھيو پنھنجي زندگي کي داءُ تي لڳائي.
شاھنواز جو ايترو وفادار مزدور دوست ڏسي ڏاڍي خوشي ٿي ڪاش اسانجي ھن ڏيھ ۾ اھڙا رام ۽ رحيم جا محبتي ماڻھو پيدا ٿين ته ڪيڏو نه ھي جھان سھڻو ٿي وڃي.
اسانجي سنڌ اھڙي آھ اھيو درس به ھن پريمي ڪولھي ڏنو آھي ٻن مذھبن جي سرحد اورانگهي ائين نڀائڻ ھر ڪنھن جي وس جي ڳالھ ناھي ھوندي.
